Bronchopulmonale dysplasie (BPD)

Bronchopulmonale dysplasie (BPD) is een chronische longaandoening die gekenmerkt wordt door langdurige ademhalingsproblemen. Dit probleem wordt vooral bij te vroeg geboren baby’s gezien die ondersteuning van de ademhaling nodig hebben gehad (zoals beademing, NIPPV, CPAP). Sommige BPD patiëntjes hebben alleen aan de CPAP gelegen. CPAP is geen echte beademing, maar een apparaat dat zorgt dat de longblaasjes continu iets gevuld zijn met lucht. Daardoor hoeft een baby minder diep in te ademen om de longen toch geheel te openen.

We spreken van BPD als een baby de leeftijd van 36 weken na conceptie heeft bereikt en dan nog extra zuurstof of ademhalingsondersteuning nodig heeft. Er zijn milde en ernstige vormen. Hoe BPD precies ontstaat is onduidelijk. We gaan van het volgende principe uit: de beademing/CPAP/zuurstof heeft een effect op de nog niet volledig uitgerijpte longen. Er treedt beschadiging op van de longblaasjes en longvaten. Hierdoor ontstaat littekenvorming en verandert de structuur van de longblaasjes en longvaten. Doordat de structuur verandert, kan vocht naar de longen lekken. De baby moet harder werken met eventueel extra zuurstofbehoefte.