Anneke en Hans zorgen voor hun moeder met dementie
Dementie is een verzamelnaam voor allerlei ziektebeelden, die te maken hebben met het verminderd functioneren van het brein. We denken vaak aan geheugenproblemen, maar dementie uit zich ook vaak in een veranderende persoonlijkheid, onrustig gedrag of bijvoorbeeld problemen met het vinden van de juiste woorden. Iemand met dementie heeft in het dagelijks leven steeds meer hulp nodig. Daarom is mantelzorg bijna onmisbaar bij de zorg voor de patiënt.
Dementie en mantelzorg
‘In het ziekenhuis kunnen we bij klachten kijken wat er aan de hand is, tot een diagnose komen en uitleggen wat het ziektebeeld dementie betekent,’ zegt dokter Lam, geriater. Lam: ‘Vanuit onze polikliniek Geriatrie proberen we dan alvast een vaste begeleider (casemanager) aan te vragen en als het nodig is melden we de patiënt aan voor dagbehandeling. Maar de zorg thuis komt vaak op de mantelzorger neer. Je zou bijna kunnen zeggen dat er zonder de mantelzorger geen goede dementiezorg mogelijk is. Maar omdat overbelasting van de mantelzorger op de loer ligt, is het belangrijk de zorg van de patiënt goed af te stemmen met de thuiszorg en andere hulpverleners.’
Veranderende persoonlijkheid
Anneke en Hans zijn sinds een jaar mantelzorger van hun moeder (82). Bij haar is een beginnende vorm van dementie geconstateerd. Hans: ‘Mijn moeder was altijd vrolijk, zag nergens tegenop. Een pittige tante en ze had haar woordje klaar. Iemand die meeging met de tijd.’ Maar een jaar terug veranderde het gedrag van de moeder van Anneke en Hans. Anneke: ‘Dat iemand met haar leeftijd vergeetachtig wordt, daar heb ik geen problemen mee. Maar ze werd enorm chagrijnig en heel erg gejaagd. Ze heeft geen twee tellen rust. Mijn vader wist het ook niet meer, dus hebben we contact gezocht met de huisarts en uiteindelijk zijn we doorverwezen naar dokter Lam. Zo is het balletje gaan rollen.’
Mijn ouders hebben ons opgevoed dus je wilt er voor ze zijn.
Mantelzorger
Na de diagnose zijn Anneke en Hans samen geleidelijk in de rol van mantelzorger gegroeid. Ook krijgt hun moeder één keer per week een thuishulp voor twee uur. Anneke: ‘We deden al veel samen met mijn ouders. Gewoon, omdat het gezellig was. Langzamerhand zagen we dingen waar we bij zijn gaan helpen: mijn moeder viel vaak en het huis was wat minder schoon dan voorheen. Ook ben ik haar gaan helpen met de administratie. Want mijn moeder gooide rekeningen weg met de gedachte dat het reclame was. Totdat ze drie maanden later een aanmaning kreeg.’
Ritjes naar het ziekenhuis
Hans rijdt zijn moeder vaak naar afspraken, bijvoorbeeld in het ziekenhuis. Of hij helpt haar met koken. Hans: ‘Ik vind het lastig om te zien dat mijn moeder achteruitgaat. Mijn moeder was 16 toen ze mij en mijn zus kreeg, dus ze is voor mij altijd heel jeugdig geweest. Nu zie je dat ze veel meer ondersteuning nodig heeft, dat vind ik wel moeilijk.’ Maar met zijn rol als mantelzorger heeft Hans geen moeite. Hij doet dit buiten zijn werk om, aangezien hij nog vier dagen in de week werkt. Je moet het mantelzorgen er een beetje bij in zien te passen vindt hij. Hans: ‘Ik doe het uit liefde, maar ik vind het ook wel logisch dat je het doet. Mijn ouders hebben ons opgevoed dus je wilt er voor ze zijn. Je maakt gewoon tijd voor je ouders.’