Ondanks het dialyseren genieten mijn vrouw en ik zoveel mogelijk.

Ton woont met zijn vrouw in Capelle aan den IJssel. Hij heeft een zoon, een schoondochter en is opa van 2 kleindochters. Op 15-jarige leeftijd begon hij als loodgieter. Later maakte hij de overstap naar de Rotterdamse haven waar hij diverse functies had. Zijn grote hobby is tuinieren. De smalle voortuin bij zijn huis staat vol met bloeiende planten. Ton is Feyenoord-fan en kwam als tienjarige jongen al in de Kuip. In de agenda van Ton Boon zijn de maandag- en de vrijdagmiddagen het hele jaar door geblokt. Op deze dagen pakt hij de taxi naar het Dialysecentrum in Franciscus Gasthuis voor het dialyseren van zijn nieren. Hij wordt dan aangesloten op een kunstnier die het bloed zuivert van afvalstoffen.

Tijdens het urenlange spoelproces vermaakt hij zich met zijn vaste lotgenoten op zaal, 4 mannen en 1 vrouw. Ton: ‘Het is een leuk groepje mensen. Ik zie ze vaker dan mijn familie. Die zie ik ook wel, maar niet 2 keer in de week. Wij kletsen over voetbal, over vroeger en maken geintjes. Wij maken er wat van. Over de verzorging hebben we niets te klagen. Ik heb echt respect voor de verpleegkundigen. Ze zijn aardig en geven goede uitleg.’

Ingrijpende operaties

Hoewel Ton is geboren met een paar gezonde nieren, ging zijn nierfunctiewaarde er met de jaren op achteruit. Dit proces versnelde als gevolg van twee ingrijpende operaties waarbij zijn nieren te lang te weinig bloed kregen. In 2016 is hij geopereerd aan een sterk verwijde buikslagader (aneurysma), bij toeval ontdekt. Twee jaar later onderging hij in Erasmus MC een spoed hartoperatie en kreeg drie bypasses (omleidingen). Ton herinnert zich nog hoe hij na de laatste operatie bijkwam uit de narcose en naast zijn bed een hemodialyseapparaat zag staan. ‘Zat ik ineens aan de dialyse’, zegt hij. 'Mijn nierenfunctie was nog maar 7 procent.’

Mijn vrouw en ik genieten zoveel mogelijk.

Als nierpatiënt heeft Ton moeten inleveren aan fysieke kracht: ‘Als ik een rozenstruik heb verplaatst, moet ik gaan zitten. Vroeger deed ik zelf alle klussen in huis. Dat lukt niet meer. In het begin had ik het daar moeilijk mee en werd er chagrijnig van. Op een gegeven moment heb ik de knop omgezet. Het moet, het is niet anders. Mijn vrouw en ik genieten zoveel mogelijk. Wij lopen alle tuincentra af, wij shoppen, pakken een terrasje, of zitten aan de Zevenhuizerplas bij Nesselande. Nu ik 2 keer in de week dialyseer, kunnen we een midweek weg. Wij willen een keer naar Drenthe, daar zijn we nooit eerder geweest.’

Geluk gehad

Wat Ton helpt bij het accepteren van zijn lot is het besef dat hij geluk heeft gehad. Ton: ‘Ik heb 2 keer een engeltje op mijn schouder gehad. Eigenlijk 3, want toen ik herstelde van de aneurysmaoperatie kreeg ik ook nog bloedvergiftiging. Tegen mijn kleindochters zeg ik daarom altijd: heb je plannen, voer ze uit. Er kan altijd iets tussenkomen, dat zie je aan mij. En de mensen bij mij op zaal zeggen hetzelfde: niet uitstellen, gelijk doen.’