Patiënt Foeke vertelt over zijn ervaring met zelfkatheterisatie

Door zelfkatheterisatie kan ik weer wat leuks doen met mijn vrouw en kinderen

Foeke Sybesma ondergaat 39 bestralingen als behandeling van prostaatkanker. De tumor verdwijnt, maar hij krijgt steeds meer last van plasklachten. Hierdoor moet hij om de 30 minuten naar het toilet. Omdat dit hem belemmert in zijn dagelijks leven, start hij begin 2022 met zelfkatheterisatie. In het begin ziet hij er tegenop, maar nu is hij blij dat hij zelf zijn blaas kan legen. ‘Ik weet nu hoe prettig het is om een lege blaas te hebben.’ 

In 2017 krijgt Foeke te horen dat hij prostaatkanker heeft. Na maar liefst 39 bestralingen, slaat de behandeling aan. Direct na de behandelingen ervaart Foeke geen negatieve gevolgen. Tot de zomer van 2021. Hij merkt dat hij steeds vaker last krijgt van plasklachten. Hij moet vaker naar detoilet en heeft pijn in zijn onderbuik. Foeke merkt dat de situatie verslechterd en besluit begin 2022 om naar de huisarts te gaan. Foeke: ´In mijn urinebuis is er inwendig toch door de tumor wat beschadigd en daardoor heb ik last van retentie. Dit betekent dat ik mijn blaas zelf moeilijk kan legen, waardoor de urine ophoopt in mijn blaas. Normaal gesproken zit er maximaal 500 ml urine in een blaas, maar bij mij wel 1 liter. Er zit niets anders op dan katheteriseren. ´ 

 Na een aantal keer zelf oefenen, had ik voldoende vertrouwen dat ik dit ook thuis kon.

Langdurige katheter 

De huisarts beslist, in overleg met een uroloog, om bij Foeke een langdurige katheter te plaatsen. Bij een langdurige katheter wordt een dun plastic slangetje de urinebuis in geschoven. Via het slangetje loop de urine naar een speciale zak, die vastzit aan zijn buik. Foeke: ´Het plaatsen van een langdurige katheter is niet fijn. Je voelt dat er iets onnatuurlijks gebeurd. Begin 2022 is mijn blaas weer op het normale niveau. Mijn behandeld arts in Franciscus komt met het idee om mezelf te katheteriseren. Zelfkatheterisatie betekent dat ik zelf een slangetje in de urinebuis moet schuiven. Dit lijkt mij helemaal niets. Wat nou als het fout gaat en ik hulp nodig heb? Toch heb ik het een kans gegeven.´ 

Goede- en persoonlijke begeleiding 

Foeke is enorm te spreken over de goede- en persoonlijke begeleiding van de incontinentieverpleegkundigen. Foeke: ´Ik vond het heel spannend om dit zelf te gaan doen. Maar de incontinentieverpleegkundigen stelden mij gerust en lieten mij eerst goed kennismaken met het onderwerp katheteriseren. Toen de eerste keer werd gedaan door de verpleegkundige, voelde ik vrijwel niets. Dit gaf mij de motivatie om het zelf te proberen. Na een aantal keer zelf oefenen, had ik voldoende vertrouwen dat ik dit ook thuis kon.´   

Blijven genieten 

Dagelijks katheteriseert Foeke zichzelf 5 keer. Foeke: ´De handeling kost mij ongeveer 5 minuten en doe ik op een toilet. Ik schuif een plastic slangetje mijn urinebuis in, waarna de urine via het slangetje een zak instroomt. Het plaatsen kriebelt een beetje, maar doet verder geen pijn. Als mijn blaas leeg is, dan verwijder ik de katheter en leeg ik de zak in de toilet. Na het katheteriseren kan ik weer 4 á 5 uur lang wat leuks doen met mijn vrouw en kinderen. Pas waren mijn vrouw en ik op vakantie naar Zwitserland. We hebben heerlijk gewandeld. Ondanks de twijfels aan het begin, ben ik enorm dankbaar dat ik dit nu zelf doe. Zeker een aanrader!´