Wat als het misgaat?

Bloedverlies in de eerste 12 weken van de zwangerschap komt vaak voor. Bij sommige vrouwen stopt het bloeden vanzelf en gaat de zwangerschap door. Bij andere vrouwen ontstaat een miskraam.

Een miskraam is het verlies van een vroege zwangerschap (tot 16 weken). Uw lichaam zorgt er dan voor, dat een vruchtje dat weinig levenskansen heeft, zich niet verder ontwikkelt. Bij een miskraam kunt u klachten hebben zoals bloedverlies of pijn, maar het komt ook voor dat u geen klachten heeft. Wanneer u een miskraam krijgt, kunt u afwachten tot uw lichaam het vruchtje zelf afstoot.

Het vruchtje komt dan met bloed en bloedstolsels via de vagina naar buiten. Wanneer de miskraam niet vanzelf op gang komt, kunt u:

• medicijnen gebruiken die zorgen dat het vruchtje sneller wordt afgestoten. 

• of het vruchtje met een operatie weg laten halen. Dit wordt een curettage genoemd. 

We spreken van een herhaalde miskraam na 2 of meer miskramen. Het maakt daarbij niet uit of u vóór of tussen de miskramen 1 of meer kinderen kreeg. Sommige vrouwen hebben bijvoorbeeld 3 of meer miskramen voordat zij een gezond kind krijgen. Andere vrouwen hebben tussen normale zwangerschappen door verschillende miskramen. Ongeveer 1 tot 3% van alle vrouwen die zwanger worden, krijgt te maken met herhaalde miskramen.

Een miskraam is heel heftig. Dat geldt zeker als u het meerdere keren meemaakt. Veel vrouwen die dit overkomt, willen weten waarom het gebeurt en hoe ze een volgende miskraam kunnen voorkomen. In deze folder geven we u zo goed mogelijk antwoord op vragen over een miskraam. U vindt ook adressen van organisaties die u verder kunnen helpen en een lijstje met folders en boeken waarin u meer informatie vindt.

Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (EUG) nestelt een bevruchte eicel zich buiten de baarmoederholte in. Dit gebeurt bij minder dan 1 op de 100 zwangerschappen. Meestal ontstaat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap in de eileider. Heel zelden gaat het om een tweelingzwangerschap waarbij 1 vrucht innestelt in de baarmoeder en 1 daarbuiten.

In het begin merkt u niet veel van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Tussen week 5 en 12 van de zwangerschap kunt u bloed verliezen en pijn hebben in uw onderbuik. Dit kan lijken op een abnormale of late menstruatie of op een miskraam.

Het is gevaarlijk als de eileider scheurt waardoor bloed in de buikholte komt. Dit geeft plotseling veel buikpijn met schouderpijn en het voelt alsof u naar de wc moet zonder dat er iets komt. Ook kunt u in een shock raken met misselijkheid, braken, snelle pols, transpireren en flauwvallen. Neem in deze situatie altijd contact op met uw gynaecoloog.

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan nooit worden voldragen en de bevruchte eicel kan niet alsnog naar de baarmoeder verplaatst worden. Er zijn 3 behandelingen mogelijk:

• afwachten tot het lichaam de zwangerschap zelf afbreekt.
• een injectie met een medicijn (methotrexaat) dat uw lichaam helpt om de zwangerschap af te breken.
• een operatie aan de eileider waarin de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zit.

Uw gynaecoloog bespreekt met u wat voor u de beste behandelingen zijn. Soms is 1 behandeling duidelijk het beste. De gynaecoloog vertelt dit dan. Soms kunt u kiezen. Deze tabel kan daarbij helpen.

Het overlijden van uw baby, voor, tijdens of na de geboorte, is een ingrijpende en pijnlijke gebeurtenis. Het verwerken van dit verlies kan dan ook heel moeilijk zijn. U kunt dit op eigen kracht doen, maar vaak is steun van buitenaf meer dan welkom.

Kenniscentrum babysterfte Stille levens geeft informatie aan ouders die te maken hebben met het verlies van hun baby. Voor veel situaties en problemen waar u als ouder tegenaan loopt, zijn brochures gemaakt. Deze informatie is samengesteld door ervaringsdeskundigen en professionals.